-
Prorokinie i siła siostrzeństwa
Ew. Łukasza 1,35-56 Moi Drodzy, ludzie ustanawiają autorytety bardzo często siłą, wpływami, układami, pieniędzmi i niejednokrotnie manipulacją. Zazwyczaj ten najsilniejszy znajduje posłuch, musi mieć jeszcze siłę przebicia i być skuteczny… O narodzinach Jezusa, Mesjasza, jednak przepowiadać będą nie autorytety, nie najsilniejsi, nie ci, których ludzie wybrali na swoich przywódców. Bóg wybiera zupełnie kogoś innego, ale na pewno tych, którzy są w Jego oczach godni głosić tą Dobrą Nowinę. Moi drodzy, Ew. Łukasza, którą czytaliśmy dzisiaj, postała ok. 50 lat po śmierci Jezusa. Jest to wyjątkowa Ewangelia, gdyż jej autor dużo miejsca poświęca na szczegółowe informacje o narodzeniu Jezusa. Warto wspomnieć również, że jako autor kładzie silny akcent w tekście Ewangelii…
-
Religia i przemoc?
Czy religia może wspierać przemoc? W jaki sposób? Co opowiada nam historia chrześcijaństwa? W jaki sposób dzisiaj religijne postawy, przekonania, wartości, instytucje mogą wspierać relacje przemocy? Czym jest przemoc? Przemoc to intencjonalne działanie lub zaniechanie jednej osoby (grupy osób) wobec drugiej, które wykorzystując przewagę sił narusza prawa i dobra osobiste jednostki (lub grup społecznych), powodując cierpienia i szkody. Dlaczego warto się przyjrzeć temu tematowi? Religia odnosi zdefiniowaną przez człowieka rzeczywistość (np. role społeczne, struktura społeczna, instytucje, władza) do rzeczywistości świętej i uniwersalnej, nadając jej przymioty pewności, trwałości oraz wartościując pozytywnie i normatywnie. Mówiąc inaczej, stworzonym przez człowieka nomosom nadaje kosmiczny status. (Zob. I. Borowik, Procesy instytucjonalizacji i prywatyzacji religii w…
-
Powszechne kapłaństwo w teologii metodystycznej a ordynacja kobiet
Podstawą teologiczną w zagadnieniu ordynacji kobiet jest zasada powszechnego kapłaństwa, która jest wspólną teologiczną tradycją kościołów protestanckich. Co prawda Kościół rzymskokatolicki również uznaje powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących[1], jednak w swojej dogmatyce wyróżnia również tzw. kapłaństwo urzędowe[2], przez które Chrystus nieustannie buduje i prowadzi swój Kościół. Dlatego przekazuje się je przez osobny sakrament, a mianowicie sakrament święceń[3]. Jedynie kapłaństwu urzędowemu przyznaje się działanie in persona Christi Capitis (w osobie Chrystusa-Głowy). Według deklaracji w sprawie możliwości dopuszczania kobiet do święceń kapłańskich Kongregacja Nauki Wiary z 15 października 1976 roku, brak „naturalnego podobieństwa”, które musi zachodzić między kapłanem a Chrystusem, wyklucza zeń kobiety ponieważ w Eucharystii należy w sposób sakramentalny wyrazić działanie Chrystusa, dlatego trzeba pamiętać…
-
Między Bogiem a kobietą
Czy czuliście się kiedyś prawdziwie spragnieni? Czy czuliście posmak suchości w ustach, suchość warg? Zimą mamy czasem nadmiar wody i śniegu. Jednak na pustyni i w krajach, gdzie klimat jest gorący inaczej smakuje woda i inaczej przeżywa się pragnienie. Jest też pragnienie serca, które trudno nam ludziom ugasić. Te pragnienie nie da się zaspokoić ani napojem, ani jedzeniem ani innym dostępnymi nam dobrami. Wyobraźmy sobie upalne południe na Bliskim Wschodzie, gdzie równie bezlitosny, jak palące słońce jest wiatr i piasek. Po męczącej drodze, znużony i spragniony mężczyzna siedzi przy studni za miastem. Jezus jest spragniony, zmęczony słońcem. Nie ma jednak czerpaka, by zaczerpnąć wody. Wokół pustka i skwar południa. Niespodziewanie…
-
Marzenia teologii feministycznej
Teologia feministyczna stanowi szansę zarówno dla kobiet, które szykują się do opuszczenia Kościoła, jaki dla tych, które chcą w nim pozostać. Teologia feministyczna jest bowiem swoistym „klejem”, który stara się zlepić dysonans poznawczy i problem zaburzeń tożsamościowych współczesnych kobiet, które wyrosły w chrześcijańskich patriarchalnych kościołach. Rebeliantkom feminizm stanowi znak nadziei, poznania i fascynacji, który wyraża ich tęsknotę za religijnością, inną religijnością, niż ta, jaką dotychczas znały. Jednocześnie teologiczny feminizm jest dla Kościoła proroczym głosem, nazywając wyraźnie i po imieniu to, co w chrześcijańskiej tradycji było dotąd ukryte, choć implicite zawarte, oraz wnosząc nowe doświadczenia i refleksję nad nimi. Chodzi więc o ubogacenie teologii i uwolnienia jej od jednostronności. Teolożki nieustannie…
-
Ugościć Proroka
Kazanie w oparciu o Ewangelię wg. Św. Łukasza 10,38-42 Moi drodzy! Dzisiejsza historia Ewangelii ukazuje nam dwie siostry – zapracowaną Martę i zasłuchaną Marię. Między nimi jest sam Jezus – dodajmy – kontrowersyjny Jezus! Czy przyzna rację zapracowanej Marcie? Czy znów nauczy nas czegoś nowego? Może obudzi nas z naszych ludzkich, małych problemów, by pokazać nam drogę do Boga? Oto czytamy, że Jezus został przyjęty i ugoszczony w domu kobiety o imieniu Marta. Marta przyjmuje godnie gościa i stara się sprostać roli gościnnej gospodyni, pani domu. Marta nie robi nic złego, nic niewłaściwego. Zachowuje się zgodnie z oczekiwaniami, zgodnie z nauką swojej kultury: przyjmuje gości, stara się, zabiega, ciężko pracuje.…
-
Odwaga, by mówić coś szczerze w polskiej przestrzeni kościelnej
Polecam serdecznie artykuł Katarzyny Wiśniewskiej w GW: Kobiety wychodzą z kościoła ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Poniżej skopiowany tekst z portalu wyborcza.pl: ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Oblubienice Chrystusa wpuszcza się za świętą, męską, linię ołtarza wyłącznie po to, by starły tam kurze. Ale one mówią: dziękujemy, już nie chcemy. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny to taki kościelny 8 Marca. Kobiety usłyszą od księży i biskupów szereg wskazówek, które pomogą im „poczuć jeszcze bardziej spełnionymi w ich kobiecości”. Bo któż jak nie kapłan wie, co siedzi w kobiecej duszy? Kobiety (a raczej, jak mawiają księża, niewiasty) winny zatem: wzorować się na Maryi, zmierzać w stronę Maryi, umiłować Maryję czy – to bodaj ulubione księżowskie zalecenie – „zapatrzyć się” w Maryję.…
-
niewinne pytanie
Wczoraj byłam na spotkaniu organizowanym dla różnych Kościołów oraz związków wyznaniowych przez minister Radziszewską {minister ds. równego traktowania}. Pod koniec spotkania była dyskusja na jaki temat ma się odbyć kolejne spotkanie. Pani minister zaproponowała by porozmawiać, co jako różne Kościoły możemy wspólnie zdziałać na rzecz równego traktowania kobiet i mężczyzn w naszym kraju. Powiedziała to z nieukrywanym entuzjazmem i niewinnością osoby, która najwyraźniej mało ma do czynienia ze środowiskiem duchownych i teologów. Powstrzymywałam się by nagle nie parsknąć ze śmiechu w tym zacnym towarzystwie. Cała bowiem sytuacja i te na wskroś proste i urocze pytanie spowodowały konsternację. Część osób zaczęło się szyderczo uśmiechać, część pod nosem coś komentować, a ktoś…
-
teologiczne science-fiction czyli teoria bez doświadczenia
Rozważania polskich księży na temat roli kobiety w Kościele oraz wszelkie dywagacje, jakie czytałam na temat dlaczego akurat kobiety nie nadają się na duchownych bardzo często są „suchą” pozbawioną doświadczeń pustą paplaniną. Bowiem nie jest tak, że kobiety mogły się wykazać w roli duchownych i niestety się nie sprawdziły… Nie jest prawdą, że okazało się, że kobiety miały szczere chęci, ale niestety nie wyszło. Lub też nie jest tak, że kobietom się wydawało, ale niestety Bóg zesłał na nie pioruny i plagi, kiedy tylko stawały przy ołtarzu… Nie jest również prawdą, że kobiety „się pchały”, ale Bóg nie błogosławił… Jest bowiem tak, że zanim kobiety podjęły próby, już je zdyskwalifikowano.…
-
gdzie archetyp silnej kobiety?
Kobiety potrzebują mitów i narracji, które utwierdzą, rozbudują i stworzą przestrzeń znaczeń dla kobiecej siły. Emancypacja kobiet nie może iść jedynie po wytartych ścieżkach krytyki patriarchalizmu. Znane obszary krytyki, pobudzone emocjami wyniesionymi z traumy przykrych doświadczeń, oczyszczą rany, jednak nie zbudują „nowego serca”. Po przeżyciach „pustyni”, o której pisałam post wcześniej niezbędna jest rekonwalescencja w postaci budowania nowej, świeżej i kwitnącej tożsamości. Feministki jak prawdziwe archeolożki docierały w ostatnich dziesięcioleciach do prastarych mitów i legend, które mogły posłużyć jako źródło i podstawę ich nowego świata. Rekonstrukcja jednocześnie istniała z praktyką reinterpretacji, jak i transformacji mitów, które nosiły znamiona dyskryminacji płci. Po czasie „odkopywania starych kości” nadszedł w końcu czas na…
