Sporadycznie się tutaj pojawiam i nie ma nowych wpisów. Ciągle żyję i wciąż myślę, tylko nie wpisuję 😀 Pod koniec lata w moim życiu pojawił się mały mężczyzna, który bardzo absorbuje uwagę. Wolny czas (jeżeli takie zjawisko jest jeszcze udziałem mojego życia?) poświęcam Stasiowi i Zosi (odrobinę starszej siostrze Stasia). Taki mój wybór. Dzieciaki to najbardziej odpowiedzialne zadanie misyjne, na jakie się może człowiek zdecydować. Internet więc ograniczam do poczty i fejsbuka. Jak tylko dzieciaki troszkę podrosną wrzucę tutaj przynajmniej trochę tekstów, które powstały ostatnio. Poza tym lubię moja pracę/służbę więc duszpastersko 'trwam wspólnie’ z innymi, ale obecnie więcej w realu, niż necie. Pod koniec grudnia przeprowadziliśmy się z Wwy…

Zamiast teologicznych wynurzeń, wywodów i polemiki z wydarzeniami beatyfikacji Jana Pawła II – poniżej wiersz, który jest moim komentarzem. Wyraża moje zmęczenie tematem śmierci JPII i jego beatyfikacji, które przyćmiło i zniekształciło mój własny szacunek, jaki zbudowałam dla tego człowieka. Poznałam jego teksty teologiczne na studiach, i tam się głównie skupiła moja „znajomość”, bo jako protestantka, nie przywiązuje wagi do watykańskich zwierzchności. Wiersz napisał nie protestant, lecz również ksiądz rzymskokatolicki (lata przed śmiercią Jana Pawła). ŚCIEŻKA Modlę się żeby go nie ogłoszono Świętym nie malowano nie wytykano palcami nie ośmieszano życiorysem koniecznym i niepotrzebnym bez fotografii tak dokładnej że nieprawdziwej bez reklamy śmierci bez wiary wygładzonego szkiełka żeby był ścieżką…

Ostatnio pewien osobnik próbował mi nacisnąć na odcisk, bowiem moje poglądy i osoba budzą czasem kontrowersję i są w naszej polskiej kulturze nieco „na opak” lub „pod prąd”. Tak więc jemu nie odpowiada odmienność i próbował mi „dopiec”. Ciekawym, że akurat robił to nie wprost i w dodatku nie dotykając sedna swoich uprzedzeń, a jakby „obok”. Nie przepadam, za takim „owijaniem” lub „labiryntowymi zagadkami”. Nie trudno bowiem w takiej sytuacji zgadnąć „o co na prawdę chodzi”, a jednak dyskusja (może i jałowo) kręci się gdzieś obok… Póki więc ktoś nie ma odwagi się skonfrontować, ja nie daję się skompromitować. Ot i tyle. Jednak taka sytuacja, których w życiu mnie jeszcze…