Przypowieść o bogaczu i Łazarzu Łk 16,19-31 Żyjemy w czasach konsumpcjonizmu. Czasach, kiedy liczy się przede wszystkim konsumpcja, wygoda oraz stan posiadania. Reklamy uczą nas, co jest nam potrzebne, co jest nam niezbędne, tworząc w ten sposób nasze potrzeby. W kolorowych czasopismach co miesiąc znajdziemy listę rzeczy, które koniecznie współczesny mężczyzna lub modna kobieta muszą mieć. Listy te w kulturze konsumpcji nigdy się nie skończą, zawsze będzie jeszcze co najmniej kolejnych 10 rzeczy, które tej jesieni trzeba mieć. Warto wspomnieć, że taką mamy naturę ludzką, że jesteśmy nienasyceni. Niezależnie ile mamy, zawsze nam brakuje, zawsze chcielibyśmy mieć więcej. Im więcej zaś pieniędzy mamy, tym więcej też wydajemy. Niestety współczesny świat…

Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła». Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują…

Łk 1,1-4;4,14-21 Dawno, dawno temu, tak, że już prawie nikt o tym nie pamięta, daleko, daleko stąd – za morzami, za ciemnymi lasami, za rozległą pustynią i za wysokimi pagórkami, żyli ludzie, którzy marzyli, aby być szczęśliwymi i wolnymi od problemów, chorób, trosk i zmartwień. Marzyli, aby budzić się z uśmiechem na twarzy i zawsze być zadowolonymi z życia. Próbowali na różne sposoby uzyskać poczucie szczęścia, ale im się nie udawało. Okazało się, że ani bogactwo, ani sława, ani praca, ani dalekie podróże nie dają bowiem prawdziwego szczęścia.| Było też wielu ludzi, którzy urodzili się chorzy, którzy żyli podczas wojny, którzy byli tak biedni, że nie mieli co jeść, ani…

Drodzy, któż by z nas nie chciał znać przyszłości, nawet tej najbliższej, tej tuż za rogiem, tej za 15 minut. Pewnie wszyscy zgodzilibyśmy się, że znając naszą przyszłość świadomie kierowalibyśmy swoimi krokami, tak by uniknąć przepowiedzianych nieszczęść i by dążyć do szczęścia. Na przykład wiele osób chciałoby znać datę swojej śmierci, by zdążyć skupić się w życiu na tym, co po nas pozostanie, na naszych najbliższych, najdroższych naszemu sercu. Może wtedy ich codzienność wypełniły by sprawy ważne zamiast jedynie pilnych, chwile piękne zamiast zwykłych? Inni pewnie zupełnie odwrotnie – staraliby się wyszaleć i doświadczyć najbardziej ekstremalnych doznań, niektórzy zaś zasiedliby bezradnie w fotelu nic nie chcąc zmieniać. A jak Ty…

W Chrystusie jest wiele członków ale jedno ciało. Owa myśl Ap. Pawła od wielu lat inspiruje ludzi różnych Kościołów do budowania dialogu ekumenicznego. Drogi dialogu to trudne ścieżki codziennych wyzwań, które kosztują wysiłki poznania, próby zrozumienia, trud akceptacji oraz wysiłek miłości w imieniu Chrystusa, który uczy nas od tylu pokoleń trudnej lekcji modlitwy słowami nie Ojcze mój…, ale Ojcze nasz… Ap. Paweł w 12 rozdziale Listu do Rzymian oraz 12 rozdziale I Listu do Koryntian uczy swoich współczesnych oraz nas, że Kościół jest jednym ciałem, które mimo różnych funkcji poszczególnych członków, układów, tkanek pozostaje jednością, która wspólnie działa w Chrystusie – Chrystusie, który jest zbawcą i drogą każdego wierzącego. Paweł…

Pochylmy się dzisiaj nad historią pewnej kobiety, której życie uległo całkowitej przemianie, dzięki spotkaniu z Jezusem. Poznajemy ją w chwili odrzucenia, samotności i lęku, by być świadkami niezwykłej przemiany i rozkwitu, dzięki interwencji Jezusa. Ewangelista rysuje przed nami scenę, w której widzimy Jezusa wychodzącego z łodzi. Otacza go tłum ludzi. Wtem z pomiędzy tłumu przychodzi przełożony synagogi o imieniu Jair. Dostojnik religijny przypada Jezusowi do nóg. Niezwykłe, jak na religijnego przywódcę tamtych czasów, bowiem większość historii ewangelicznych ukazuje nam brak zrozumienia dostojeństwa religijnego wobec działalności Jezusa. Jak się dowiadujemy, Jair pada do nóg Jezusa błagać o zdrowie i życie swojej córeczki, o pomoc w jej uzdrowieniu. Jezus przystaje na jego…