Kobiety zaangażowane w Kościół przeżywają dwa sprzeczne doświadczenia wynikające z ich zaangażowania w życie wspólnot oraz rzeczywistość bycia kobietą. Życie pełne jest paradoksów, jednak te przekonanie nie pomaga i nie tłumaczy owych sprzeczności. I. Doświadczenie wyprzedza teorię: W życiu Kościoła kobiety bardzo często pełnią odpowiedzialne funkcje, obowiązki, odpowiedzialności, realizują ambitne projekty i zadania. Kobiety są m.in. duszpasterkami – terapeutkami, nauczycielkami (nie tylko dzieci i młodzieży), teolożkami, biblistkami, czy liderkami… można tutaj wymienić chyba prawie wszystkie możliwe aktywności i przejawy zaangażowania. Realnie pełnią funkcje, które teoretycznie należne są (tylko) kapłanom. Wielokrotnie pełnią te obowiązki z chęci pomocy i dlatego, że inni przychodzą do nich po ratunek i pomoc. Tym samym doświadczenie…

Nie jest to zbyt teologiczne, ale można się pośmiać,w ramach ćwiczenia: jakie są dowody na to, że Jezus był Polakiem? ………………………………………… Trzy dowody na to, że Jezus był Meksykaninem: 1.Miał na imię Jezus 2. Był dwujęzyczny 3. Władze go nie lubiły Ale możemy też wysnuć wniosek, że Jezus był czarny: 1. Mówił do wszystkich 'bracie’; 2. Lubił Gospel 3. Nie miał uczciwego procesu Równocześnie jednak mamy dobre argumenty na to, że Jezus był Żydem: 1. Wszedł w Interes Ojca 2. Mieszkał w domu aż do ukończenia 33 lat 3. Był pewien, że jego Matka była dziewicą, a ta z kolei była pewna, że On jest Bogiem Znakomicie możemy udowodnić też,…

Wychowana byłam, że prawda jest zjawiskiem stałym, niezmiennym a platonizm wyssałam z mlekiem (z butelki jak to w PRL-u). Takie również spojrzenie na teologię mi na początku mych poszukiwań transcendencji sprzedano… Dzisiaj minęło już sporo zmian poglądów w mojej głowie i jestem dzisiaj inna, co znaczy-że już cieszę się własną zmianą i zakładam następne. Kiedyś stałam jak astronom z lupą skierowana w niebo, zadając pytanie: „Kim i jakim Jesteś?” a teraz stoję na ziemi i patrzę na innych, na siebie w lustrze i tą za powiekami i pytam: „Kim jesteśmy i do jakiego Boga dorośliśmy? Na ile i jakiej dotykamy Immanencji? Do jakiego Stwórcy dojrzeliśmy? Czy zbliżyliśmy się choć trochę…

Porzuciłam esencjonalizm już jakiś czas temu podczas zmagania się z filozofią feministyczną /klasyczną i tą współczesną/. Powód był prosty (dla mnie osobiście): esencjonalizm jest nielogiczny i w konsekwencji prowadzi do szowinizmu. Why? Esencjonalizm oznacza stanowisko podkreślające realne istnienie prawdziwej istoty rzeczy, esencji, tj. stałych i niezmiennych właściwości definiujących tę rzecz. Rozumienie to podąża za tradycyjną interpretacją arystotelesowskiej definicji istoty (esencji) substancji. Poarystotelesowska teoria esencji rozwijała się w wielu kierunkach (np. nominalna esencja Locke’a). Feministyczne esencjalistki (jak np. E. Grosz) odwołują się do ogólnej koncepcji stałej natury kobiet, przy czym esencja kobiet jest tu uznawana za coś uniwersalnego i tylko czasem bywa utożsamiana z kobiecą biologią i jej naturalnymi właściwościami. Niejednokrotnie…

Tematyka maryjna wraca jak bumerang ze Świętami Bożego Narodzenia. Męczą mnie w tym zagadnieniu okropne wynaturzone skrajności w religijności chrześcijaństwa zachodniego. Z jednej strony specyficzny katolicki kult (niektórych środowisk), gdzie Maria staje się częścią Trójcy (lub Czwórcy?). Jeżeli przyjmiemy, że jednak Trójcy to zapewne zamiast Ducha Świętego, bo pneumatologia czasem kuleje w teologii zachodniej. Z drugiej strony protestancka wręcz negacja lub ignorancja (fundamentalistów), którzy lękliwie uciekają przed świadomością, że Maria w ogóle istniała …a tylko dlatego, żeby nie być jak katolicy! I to do skrajności. Dlaczego temat Marii jest ważny szczególnie dla kobiet? Bowiem jest prawie jedyną tak rozpoznawaną kobietą Nowego Testamentu. Poglądy i wyobrażenia dotyczące tej postaci promieniują na…

Ostatnimi czasy nieco podróżując, sięgnęłam po lekturę „nieobowiązkową”. Przeglądnęłam w mojej biblioteczce książki czekające na „lepsze czasy” i wyciągnęłam wedle nastroju/ kontekstu i za zachętą męża „Spotkania” Bpa Pietraszko. Są to opracowane homilie, które sięgają do opisów spotkań różnych postaci z Jezusem, zapisanych w Ewangelii. Ucieszyłam się tematyką i sięgnęłam po spis treści, po czym zaczęłam męczyć książkę i wertować. Z każdą chwilą robiłam się bardziej niecierpliwa, aż emocje sięgnęły zenitu i siarczyście w duszy zaklęłam. Otóż w całej książce było opisane jedynie jedno „spotkanie”, w którym uczestniczyły kobiety. W dodatku jakie: otóż spotkanie Elżbiety z Maryją. Obiecujące. Przeczytałam i niestety żałowałam, żem po teologii. Dlaczego? Niestety trudno mi wyzbyć…

podpatrzone i skopiowane z netu: MY KOBIETY… Kiedy ma 5 lat: Ogląda się w lustrze i widzi księżniczkę. Kiedy ma 10 lat: Ogląda się w lustrze i widzi Kopciuszka. Kiedy ma 15 lat: Ogląda się w lustrze i widzi obrzydliwą siostrę przyrodnią Kopciuszka: „Mamo, przecież tak nie mogę pójść do szkoły!” Kiedy ma 20 lat: Ogląda się w lustrze i widzi się „za grubą, za chudą, za niską, za wysoką, włosy za bardzo kręcone albo za proste”, ale mimo wszystko wychodzi z domu. Kiedy ma 30 lat: Ogląda się w lustrze i widzi się „za grubą, za chudą, za niską, za wysoką, włosy za bardzo kręcone albo za proste”, ale…

W kontekście kultury, gdzie kobietom nie można było pobierać teologicznych nauk, czy uczestniczyć w religijnych dysputach, Chrystus pochwala wybór Marii i pozwala jej słuchać jego nauczania wśród pozostałych uczniów, zamiast spełniać naglący obowiązek, pomagając siostrze w różnych posługach. Mimo obyczajowych zasad, kiedy mężczyźni nie rozmawiali z nieznajomymi kobietami, a Żydzi stronili od Samarytan, Chrystus rozmawia z Samarytanką o głębokich prawdach wiary i objawia się jej wprost jako Mesjasz. Mimo, że w żydowskiej religijności kobiety nie odgrywały znaczącej roli, a ich świadectwo nie liczyło się przed sądem, to kobietom najpierw Chrystus objawia się po swojej śmierci, je wybiera na swoich pierwszych świadków zmartwychwstania. Każde opisane w Ewangelii spotkanie Chrystusa z kobietami…