Od razu napiszę, że pytanie w nagłówku wpisu to pytanie retoryczne. Dlaczego? Bowiem nie raz spotkałam osoby, które wiedziały co Bóg chce, nawet bardzo konkretnie i szczegółowo w tematach, o których np. Pismo Św. milczy… {tak więc, żeby było to jasne – pytanie retoryczne!} ~~~~ Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce. I Kor 12,8-11 ~~~~ Zakładając, że…

Po dłuższej nieobecności, zapowiadam jeszcze chwilkę niebytu na tej małej „wysepce herezji” pośród morza cyberprzestrzeni. Mój słodki powód ma na imię Zofia Anastazja i za tydzień kończy 3 miesiące. Moja życiowa nowela przygodowa pod tytułem „ciąża” oraz jej dalszy ciąg w (podobno) niekończącej się powieści fantasy „macierzyństwo” przynosi mi wiele ciekawych doświadczeń. Ciekawych na pewno pod względem demitologizacji tych obu zjawisk. Jako 30latka z psychicznie dręczącym wieloletnim problemem niepłodności, nasłuchałam/naczytałam się tak wielu mitów nt. macierzyństwa, że wręcz urosło ono do postaci abstrakcyjno-mistycznej rzeczywistości. Mam na myśli również cały zbiór informacji z „teologicznego” podwórka, które pisane przez mężczyzn „nie dotykały stopą ziemi”. Brakowało sfery „profanum”, brakowało zwyczajnie doświadczenia. A przecież…

Feministki przez dziesiątki lat zajmowały się teorią: krytyką tradycyjnych teorii czy tworzeniem nowych przestrzeni znaczeń i symboli. Wspólnym mianownikiem odczuć kobiet zajmujących się filozofią czy teologią feministyczną jest wrażenie znalezienia się na pustyni: na pustyni znaczeń, na pustyni symboli, na pustyni doświadczeń, na pustyni teorii, historii, narracji, pustyni mitów i pustyni źródeł. Stąd czerpać? Do czego się odwołać? Gdzie szukać? Na czym budować? Co przemieniać? Gdzie i co transformować? Niemiłe odczucie, szczególnie iż poziom teorii mocno łączy się z doświadczeniem społecznym, kiedy feministki były i są ostro krytykowane (niezrozumiane, odrzucane, zwalczane) przez otoczenie. Szczególnie bolesne kiedy dyskryminacja przychodzi również od strony własnej płci. Tak więc na pustyni, którą spostrzegam również…

Miałam szczególną okazję doświadczyć zjawiska, które obce jest polskiej ziemi. Otóż podczas pobytu na konferencji w Glasgow brałam udział w nabożeństwie, którego liturgię przygotowały i prowadziły kobiety (ordynowane i świeckie) i w którym brały udział jedynie kobiety (z kilkuosobowym wyjątkiem). W liturgii było wiele elementów, kładących nacisk na doświadczenie zmysłowe (tak ważne w posmodernie). Tak więc oprócz tradycyjnych dla chrześcijańskiej liturgii elementów jak śpiew, wspólna modlitwa czy wyznanie wiary, był np. taniec. Wszystkie też elementy liturgii były sprawowane bardzo swobodnie, z dużym naciskiem na poczucie wspólnoty i bliskości. Wspominam te doświadczenie bardzo emocjonalnie i nawet jak to piszę, to na wspomnienie w oku kręci mi się łza wzruszenia. Niezwykle pięknym…